ขอมไทย

💥อักษรขอมไทย💥

     👄 ในความหมายโดยกว้างอักษรขอมไทย คืออักษรเขมรที่ใช้ในประเทศไทย หรือโดยชาวไทย ที่ใช้เขียนภาษาบาลี, สันสกฤต และไทย อักษรนี้นิยมใช้เขียนคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนา ตำรายา ตำราคาถาอาคม รูปยันต์ต่าง ๆ โดยมากปรากฏในแถบภาคกลาง และอาจพบได้บ้างในภาคใต้และภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย

     👄 แต่ในความหมายอย่างแคบอักษรขอมไทย หมายถึงอักษรขอมภาษาไทยที่พัฒนาการมาจากอักษรภาษาเขมรเพื่อใช้เขียนภาษาไทย หรือภาษาบาลีสันสกฤตปนภาษาไทย ที่เริ่มมีวิวัฒนาการมาแต่ครั้งสมัยสุโขทัย อยุธยา รัตนโกสินทร์ตอนต้น จนถึงปัจจุบัน (มีพัฒนาการกลายเป็นฟอนต์สำหรับคอมพิวเตอร์)

💥ที่มาคำว่า ขอม💥

     👄  ทฤษฎีที่ 1 เชื่อว่า "ขอม" มาจากคำเขมรว่า กรฺอม (ក្រោម), แปลว่า ต่ำหรือข้างใต้ ดั้งนั้น แขฺมร์กรฺอม คือเขมรต่ำ หมายถึงพวกที่อยู่ต่ำลงไปทางใต้ของเมืองสุโขทัย ที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา เพราะเขมรมี 2 กลุ่ม เขมรอีกกลุ่มคือเขมรสูง หรือแขฺมร์เลอ คือพวกอยู่ที่ราบสูงโคราช 

      👄 ทฤษฎีที่ 2 คำว่า "ขอม" มีความหมายเปลี่ยนไปตามยุคสมัย เดิมในอดีดในทางล้านนาจะเรียกผู้ที่อยู่ทางใต้โดยเหมารวมกันว่า ขอม ทำให้คำว่าขอม หมายถึงแหล่งอารยธรรม หรือชุมชนในพื้นที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยามากกว่าชาติพันธุ์ใดโดยเฉพาะ จนถึงสมัยรัตนโกสินทร์จึงมีการให้ความหมายว่า ขอม หมายถึง เขมรโบราณ

พยัญชนะเขมร

     👄 พยัญชนะเขมรแบ่งตามอักขรวิธีได้ 2 ชนิด ได้แก่ 1) ตัวคลวน (តួ​ខ្លួន) ไทยเรียกว่าพยัญชนะตัวเต็ม หรือพยัญชนะธรรมดา  และ 2) เชิง (ជើង) ไทยเรียกว่าตัวเชิง หรือพยัญชนะซ้อน

💥ตัวคลวน💥

ก	ข	ค	ฆ	ง
จ	ฉ	ช	ฌ	ญ
ฏ	ฐ	ฑ	ฒ	ณ
ต	ถ	ท	ธ	น
ป	ผ	พ	ภ	ม
ย	ร ห	ล ฬ	ว อ	ส

💥เชิง💥

ก	ข	ค	ฆ	ง
จ	ฉ	ช	ฌ	ญ
ฏ	ฐ	ฑ	ฒ	ณ
ต	ถ	ท	ธ	น
ป	ผ	พ	ภ	ม
ย	ร ห	ล ฬ	ว อ	ส