อักขรวิธี (คำนำ)

 

ประเทศกัมพูชาหรือที่เรียกกันว่า “เขมร” เป็นชาติที่มีความสัมพันธ์กับประเทศไทยเรามานานทั้งไม่ว่าจะเป็นการติดต่อทางการค้า การสงคราม การเมืองและวัฒนธรรมเขมรมีอิทธิพลเหนือดินแดนสุวรรณภูมิก่อนกรุงสุโขทัยหลายร้อยปี จากการมีอาณาเขตติดต่อกันทำให้ภาษาเขมรเข้ามาปะปนกับภาษาไทยตั้งแต่สมัยโบราณ ภาษาเขมรก็คล้ายคลึงกับภาษาพูดของไทยมีการแลกเปลี่ยนภาษาและวัฒนธรรมของกันและกัน

ภาษาเขมร อยู่ในตระกูลมอญ-เขมร มีลักษณะเป็นภาษาคำติดต่อ เป็นภาษาที่ไม่มีเสียงวรรณยุกต์ต่างจากภาษาไทย มีวิธีการสร้างคำแบบเติมหน้าและเติมกลาง แต่จะไม่มีการเติมหลังเหมือนในภาษาบาลีและภาษาสันสกฤต มีอักษร 2 แบบ คือ แบบตัวกลมป้อมหรือตัวมูล ใช้สำหรับเขียนหนังสือธรรม เช่น พระคัมภีร์ พระไตรปิฎก หนังสือเทศน์ เขียนพาดหัวข้อข่าว ชื่อหรือข้อความสำคัญ เป็นต้น และแบบตัวเหลี่ยมทรงสูงหรือตัวเชรียง ใช้สำหรับเขียนหรือพิมพ์ทั่วไป และยังมีอักษรเขมรอื่น ๆ อีกที่ปัจจุบันชาวเขมรในประเทศกัมพูชานิยมใช้บ้าง แต่อักษรเชรียงและมูลเป็นอักษรที่นิยมใช้ในปัจจุบันมากที่สุด